belgesel izlerken aniden gelen çiftleşme sahnesi

özellikle ailece belgesel izlerken yaşanan sıkıntılı durumdur.

oturmuş normal bir şekilde aslandan kaçan ceylanları falan izliyorsunuzdur.

ailede bir huşu ortamı, bir sessizlik, ara ara babanın "vay be yüce mevlam nasıl güzel yaratmış" demesi vs...

tabi enişteler, teyzeler, dayılar falan da oradadır, hepsi büyük bir sessizlikle belgeseli izliyordur.

tam anneniz çayları koyup, sülalece televizyona kitleneceğiniz anda birden kamera gergedanları çekmeye başlar.

tabi yılların tecrübesi babanız "serengeti düzlüklerinde işlerin karıştığını" anlayıp kumandaya bir hamle yapar ama ne fayda...

kumanda yerinde yoktur.

sonrasında bir 15-20 saniye o gergedanların romantik dakikalarına şahit olursunuz.

işin daha da kötüsü tam o sahne bitince araya reklam girer,

reklam girince de mecburen sohbet konusu açmak gerekir ama kafalar az önceki sahnede kaldığı için kimse bunu yapamaz.

işte o an en mantıklısı "oldu o zaman biz kalkalım" deyip hiçbir şey olmamış gibi ortamı terk etmektir.

gayet güzel bir şekilde açıklamış.