Her gün bir öncekinin tekrarı olduğu için sanırım hep aynıdır.

Askerliğim süresince hep bunalımda olduğum için konuşmak yerine hep dinledim. Gerek kendimi gerek bir kaç arkadaşımı. Anılarımın başında türk erkeğinin sözde okumuşunun da boş boğazlı, car car car konuşan, susmak nedir bilmeyen, yetişkin olmaktan uzak tipler olduğuna şahit oluşum ve fırsatını buldukça en uzaklara en ücra köşelere kaçıp bolbol kendimle başbaşa kalışım aklıma gelir.

O boş muhabbetleri duymak zorunda kaldığımda nasıl stres yaşadığımı bir ben bilirim. O kadar çok anormal tipin arasında bir ben mi normalim yani diye sorguluyorum da. Benim gibi düşünen arkadaşlar da yok değildi ama onlar mecbur katlanıyoruz kardeşim fazla kafaya takma diyorlardı.

Bu tecrube bana şunu öğretti belki de o kadar gerizekalıyla bir arada olduktan sonra hiçbir türk kızı beni bunalıma sokamaz herhalde diyorum.

Türk kızlarına haksızlık etmis olabilir miyim acaba diyorum.

O 3 hafta boyunca bölükte 600 erkek yerine 600 kızın ruj oje makyaj veya kadınlığa ve ilişkiye dair kafa yakan muhabbetlerine maruz kalmayı yeğlerdim. O derece.

Çok bunaldım be abi.
Bir gün bedelli askerlik parası için banka sırasına girdim,...