bugün

efenim bu küçük çocuklarda olan kıskançlık dürtüsü biz büyüklerde yok. o derece kıskançlar. küçük kardeşi olanlar ne demek istediğimi kolaylıkla anlarlar zati. olay şöyle gelişir; başka birinin çocuğunu kucağınıza alırsınız veya onu yanınıza çağırıp öpersiniz ve sizin ufaklık başlar huysuzlanmaya. evde hiç yüz vermeyen, çağırdığınızda gelmeyen o şımarık bir anda yanınızdan ayrılmaz oluverir. yapışır size adeta.. fakat davranışları tamamen kıskançlıktan kaynaklandığı için, onu rahatsız eden durum ortadan kalktığı vakit unutur sizi tekrar. düzen böyle maalesef..

yukarıda da bahsi geçen kardeşin yaşı küçüldükçe göstereceği huysuzluk büyür. olay şiddete bile dökülebilir. esasında aile içinde de görülebilecek bir durumdur bu. bir süre evin en küçüğü olmanın tadını alan, dilediği gibi şımarabilen ve herkesin sevdiği kardeş gün gelipte ortanca kardeş olursa, yeni en küçüğün vay haline. üzerindeki ilginin azalmasıyla birlikte; durup durup ağlamalar, küçük kardeşe vurmalar, saçını çekmeler baş gösterir! eski küçük, şimdiki ortanca kardeşte. olay bazen göze parmak sokmaya kadar gidebilir ki bu durum için hemen hemen her anne önlem alır/ almalıdır zaten. aksi üzücü sonuçlar doğurabilir..
türm hırsını o başka çocuktan çıkaran çocuktur. ensesine atılacak sert bir şaplak onu kendisine getirir.