bazen tek istediğimiz yalandır

-beni sevdiğini söyle.
-beni seviyor musun?
-neden hiç beni sevdiğini söylemiyorsun.
-belki de zamanla beni sevebilirsin.
-neden denemiyorsun?
sevdiğimiz insandan bizi sevmesini isterken acaba gerçekten sevmesini mi istiyoruz? yoksa tek umurumuzda olan, bize istediğimiz şeyleri söylemesi, istediğimiz şeyleri yaşatması mı?
bence cevap her zaman ikincisi.
sevdiğimiz insanı ömür boyu bize yalan söylemesi için teşfik ederiz.
bir yere kadar sevdiğimiz insanlar bize yalan söylemeyi kabul etmez ve onlardan teker teker nefret ederiz. oysaki sadece dürüst oluyorlar ve bize yalan söylemeyi kabul etmiyorlardır.
bizim ne kadar sevmeye hakkımız varsa onların da o kadar sevmemeye hakkı vardır ama biz bu hakkı kabullenmek istemeyiz.
peki, yalanlarda ısrar edersek ne olur?
en sonunda biri yalan söylemeyi kabul eder.
yani en sonunda istediğimiz yalancıyı buluruz.
peki yalan söylediğini öğrendiğimizde ne olur?
-neden bana yalan söyledin?
-neden beni aldattın?
-hani beni seviyordun?
-hani ben senin tek aşkındım?

iyi de tüm bu yalanları sen istediğin için söyledi.

ama yok, yalan söylemeye devam etmeliydi.
madem bir kez başladı. sonsuza kadar yalancı olarak kalmalıydı.

-ben o yalanlarla da mutluydum.
-benim gerçeklere değil, yalanda olsa onun sevgisine ihtiyacım var.

bazen tek istediğimiz yalandır.