bazen boğazıma bir düğüm takılıyor canımı okuyor

akabinde burun direklerinin sızlamasıyla beraber sonuçlanır. ama nice diş ağrılarına, karın ağrılarına, mide ağrılarına, baş ağrılarına, bedeldir.
böyle yumruk gibi sokulur yutkunamazsın, konuşamazsın bile. ağlamak anlamsız neye çare ki? gitsek böyle kimse olmasa, ses duymasak mesela hangi deliğe sığarız ki öyle bir durumda. hani duymak istediğimiz sesler var, görmek istediğimiz suretler.. sanki biraz daha refah yaşamamız için nedenler işte onlar yok ya her gün o düğüm biraz daha büyür büyür ve nefes almayı da unuturuz. belki bir gün ölürüz.