babaların belgesele bakışı

babalar, kamu tüzel kişisi olup, yerinden yönetimin en güzel örneğidir. kendi tüzükleri, bağımsız bütçeleri vardır, vay amskym.

hemen şunu söylemek gerekir ki, uğur dündar tavukçulara güven tazelemekle uğraşırken bir yandan da "belgeseller ve babalar" başlıklı başka bir araştırmaya daha imza atıyordu o dönem. basına yansımadı bu ama biz ele geçirdik.

bu araştırmaya göre, her 18 babadan 14'ü "varsa yoksa aslanlı belgesel" diyor. bunu diyen 14 babanın 8'i "mutlaka konulu olmalı" da diyor ama buna girip çirkinleşmeyelim.

aslanların, hegomonyasıyla kendi iktidarlarını özdeşleştirdikleri, adeta aslanın her avından, kendilerine paye çıkardıkları, uğur dündar patentli araştırmanın alt metninde gözüme çarpan bir çıkarım.

bir diggger (diğer değil bak digger- ne gıcığım lan) nokta da babaların, özellikle ceylan ve geyikleri avlanan pozisyonunda görmek istedikleri. yani bir mandanın aslanca avlanmasından çok geyiğin hırpalanması adamları daha memnun ediyor.

son olarak da, her 100 babadan 98inin iştahlı bir tabiata sahip oldukları anlatılıyor araştırmada.

inter-bayern devre arası derin maviyle peder, belgesel rastlarlar. zavallı ceylan her şeyden habersiz otlanırken;

- bak olum, bunun eti var ya lokum gibi olur, tazecik.
+ kaç kere ceylan yedin baba nerde biliyon allasen?
- tamamen doğal besleniyo olum bunlar mal mısın mına koyim!

evet babalar, belgesel izlerken bile götürellezin peşinde aga. ahh uğur dündar aaah!