bugün

(bkz: muş) varken imkansızdır.
mal beyanı.

aslen kırıkkaleliyim. köyüm ankarayla kırıkkalenin arasında, samsun yoluna sadece 17 km mesafede. ankara'ya olan uzaklığı 100 km. bile yok. istisnasız her kış en az 10 gün yolu karla kapanır. dünyayla iletişimi kesilir. muhtar açılsın diye 500 kez telefon açar. anca 15 gün sonra gelirler yolu açmaya. köyde fazla çocuk kalmadı nasıl olsa diye okul kapanalı 20 yıl oldu. köydeki bütün yollar toprak. her yağmurda rezillik.

ben her kış gazetelerde, urfa'da ya da diyarbakır'da hamile kadının helikopterle alınıp hastaneye yetiştirildiğini ya da yaşlı teyzenin ambulans helikopterle bakımın yapıldığını izliyorum. aynı teyze bizim köyde olsa öldüğünü devlete bildirebilmek için 1 ay beklemek zorunda kalırlar.

şimdi iç anadolunun neresi ankaraya yakın olmanın kaymağını yiyor biri bana anlatabilir mi?
yanında molotof kokteyli de olsun mu?
Bir gece ansızın diyarbakır 82.. pardon o bu başlık değildi.