bugün

bir an durup aynada suratınızı incelemeye iter öncelikle, bazen neden ağlıyorum ulan diyip bir anlık şevkle ayağa kalkıp el yüz yıkanır, sokağa çıkılır, yanına gidilecek ilk adam aranır ve bu olay öylece kapanıp gider.

akşam oldugunda?

ne üzerini örttüğünüz acılarınız ölmüştür, ne de gözlerinizdeki yaşlar damarlarınızda kurumuştur.

ve bu sefer göz göze gelip ayaklanacagınız aynada karanlıga yenik düşmüştür.

artık savaşacağınız iki şey vardır, hem gözlerinizi bulutlara çeviren dertler ve kederler, hem de insanın karnına bıçak gibi saplanan sessiz derin ve boktan gece.

bazen de ayna ile göz göze geldiğiniz de durmazsınız hiç görmemiş gibi yaparsınız, ama edemezsiniz o şişmiş, yorgun gözlerinize. izlersiniz kendinizi. her insan sorar kendine ne hata yaptım ben? diye.

eğer ayna ile göz göze geldiğinizde kendinizde yeniden başlama hevesi hissetmiyorsanız, boku yemişsiniz demektir.
bakarsınız, bu ben miyim diye. gözler kıpkırmızı, yaşlar da hala süzülür yanaktan.

bu ben değilim dersiniz içinizden. başınızı çevirirsiniz bir iki saniyeliğine, sonra tekrar bakarsınız aynaya. daha çok ağlamak istersiniz o an.

ağlarsınız, sonra gider elinizi yüzünüzü yıkarsınız.

ve her zamanki mutluluk pozunuzu alıp dışarı çıkarsınız.
Sonra kişi ağlamış halinin tipsizliğini görür ve daha çok ağlar.
aynanın gözleri olsaydı değişik bir durum olacağı kesindir. ne yazık ki, aynaların gözü olamıyor.

(bkz: senin gözün olmasın o)
şahsen ben ağlarken aynayla göz göze gelsem (bkz: aynayla göz göze gelmek) önce ağlamaya devam ederken tipime bakarım, gülmeye başlarım. sonra kendi tipime güldüğüm için tekrar ağlamaya başlarım. sonucundaysa başarıyla devreler yakılmış olur.

tebrikler
kendinize acıdığınız en can alıcı anlardan birini yaşamaktır.
ve akabinde ağlarken çok çirkin olduğunuzu görüp daha çok ağlamak...
"ağlarken bile güzelim" diyip bozulan moralimin yerine gelmesidir.
"sümük de balon yapmış, hiç ağlamaklı acıklı bi halim yok lan " diyip bu sefer kahkahayı basmaya sebeptir. bi de bi çirkin oluyorum aman Allah'ım!
ya da bilemiyorum ben büzüşen ağzıma bile gülebildiğim için böyle. *
Tüm ambiansın çöktüğü andır.
görsel
Allahım bu ne çirkinlik diye bu sefer de patlıcan gibi büyüyen ve domates gibi kızaran Burnum için ağlıyorum.
Voldemort olasım geliyor bazen.
hemen gözlüklerini çıkarmalarını isterdim hehehe

ağlama felan kalmazdı zaten ayna ile göz göze gelince,

ölünce sevemezsem seni felan dinlenir bence :D
Ağlarken veya gülerken ayna ile göz göze geldiğinde insanın içinde nedense bir hassiktirimsi bir duygu oluşur. Tarif edilmez bir duygu.
Enterasan.