bugün

" andre gide " nin sözü.
insanın potansiyelinin ancak üstüne gidilirse anlaşılabileceğini gayet hoş ifade eden bir özlü söz.
türkiye'de göz ardı edilen söz. gerek eğitim sisteminin tek tip insan yetiştirmeye yönelik olması gerekse iş hayatının gelişmemiş ve insan kaynakları uygulamalarından, kariyer planlamadan bir haber olması kanat açmaktan ziyade kanatları kırmaya neden olur. sistem zorlar, sürüden ayrılanı kurt kapar. öyle ya da böyle yola gelirsin. sürü psikolojisi, kaderci dayatmalar potansiyeli köreltir. yoksa buralar ünlü sanatçı, bilimadamı ile dolu olurdu. biz de dünya'nın sayılı ülkeler arasında... neden acaba?
mükemmel bir sözdür. hatta son bir kaç haftadır düşündüğüm bir konuya çok güzel bir özet getirmektedir.

ülkemizdeki gençler, çocuklar ve yeteneği bilinmeyen nice mozartlar, newtonlar, gorkiler kayboluyor. kanatlarını açamadan daha sistemin gerizekalı sistemin gereksiz ve bir o kadar da ağır eğitimi daha doğrusu ezberletimi altında eziliyorlar. ülkemiz öyle bir hal aldı ki, sanki tek başarılı insanlar doktorlar, mühendisler! sanatçının önemi kaldı mı? elbette doktorlar, mühendisler de gerekli lakin tek başarı bu demek değil. ülkemizde keşfedilemeden ölen ne büyük yetenekler vardır tahmin edebiliyor musunuz? ama napılıyor? çocuk okula matematik öğrenmeye yollanıyor. yapamayınca, yeteneği başka alanlara olunca o çocuğa salak gözüyle bakılıyor. olması gereken ne oysa? o çocukları başarılı olabilecekleri alanlara yönlendirmek. kanatlarının büyüklüğüne bakmak. kanatlarını açmalarına yardımcı olmak...yoksa çocuklar o kanatları hiç kullanamayacak. ve asla zirvelere uçamayacaklar çocuklar, çocuk kanatlarıyla. hiç açılmamış kanatlarıyla..