aynaya bakarak ağırlık çalışmak

gerizekalılığın daniskası.

fantaziye bak dedirttirecek hede dir.

kondisyon salonlarının iç tasarımının genelde aynalardan ve kaslı sporcu resimlerinden ibaret olduğu için kaçınılmaz bir durumdur.

aptallık onların yaptığı değil, onlar hakkında yorum yapanlarındır. çünkü o aynaya kendileriyle gurur duydukları için değil hareketleri doğru yapıp yapmadıklarını görmek için bakarlar.

gerizekalılıkla veya narsizmle alakası olmayan bir vücut geliştirme realitesidir.
saçını taramayan, sabah kalktığında aynaya bakmayan adamlar bile 100, 150 kg ile oynarken, omuzlarında, bileklerinde, pazularında hissettiği gücü ve hemen yanıbaşındaki acıyı sadece hissetmekle yetinmez, görsel olarakda yaşamak ister.
beş yıldan uzun bir süredir hiç saç taramadım, aynada kendimi izlemedim, ondan öncede pek yaptığım söylenemezdi ama 20 yaşımdan beri 12 yıldır dönemsel olarak vücut çalışırım ve aynanın karşısına geçmediğim tek bir sürecini bile hatırlamıyorum.
biz neye bakıyoruz biliyor musunuz?
bizi aşan, bizden öncede, sonrada devam edecek olan güce bakıyoruz, potansiyele bakıyoruz, kendini yenileyen, yenilemeklede kalmayıp, kendi kendinin dinamosu olan enerjiye bakıyoruz.