ay ışığı sonatı

Muhteşem hikayesi olan, Beethoven'e ait bir bestedir. Hikayesi şudur:

Beethoven bir gün sokakta yürürken bir evden piyano sesi geldiğini duyar ve eve yaklaşarak piyanoyu dinlemeye başlar. Çalan kişi çok güzel çalmaktadır ve kendi eserini icra etmektedir. Ancak eser yarıda kesilmiştir. Beethoven dayanamaz ve kapıyı çalar. Piyano sesi duyduğunu belirtince, kapıyı açan kadın, piyanoyu kızının çaldığını belirterek tanımadığı Beethoven'i içeri davet eder. Beethoven odaya girince küçük bir kızla karşılaşır. Beethoven eseri çok güzel çaldığını ama yarıda kesildiğini söyleyince kız "Bu Beethoven diye irisine ait ama ikinci kısmı çok zor" der. Beethoven o anda kızın gözlerinin görmediğini farkeder ve izin isteyerek eseri çalabileceğini söyler. Küçük kız tebessüm ederek "Bu imkansız" der. Piyanonun başına geçen Beethoven eseri icra eder. Son tuşa bastığında Kız "Sen Beethoven'sin değil mi" diye sorar. Beethoven "Evet" diye karşılık verir ve kızın doğuştan görmediğini öğrenince dünyada merak ettiğin hiçbir şey var mı diye sorar. Kız:
-insanlar gece doğan ve adının ay olduğunu söyledikleri bir şeyden hayranlıkla bahsediyorlar. Ayı çok merak ediyorum
deyince Beethoven heyecanla "Onu, sana anlatmamı ister misin" deyip karşılığında da onayı alınca piyanonun başına geçer ve ilk kez orada Ay Işığı Sonatı'nı icra eder. Eseri sonlandırdığında kızın gözlerinden yaşlar aktığını farkeder. Kız ise şu cümleyi kurar ve meseleye noktayı koyar:
-Teşekkürler... Şimdi ayın nasıl bir şey olduğunu anladım.