ateistlerin çok mutsuz olduğunu sanan yobaz

inancımız gereği öldükten sonra yaşamın olmadığı. Tabii ölünce hislerimiz yok, somut, soyut duygularımızda yok. Ama yobazlar hep "ateistler mutsuz, ölünce napacaklar, ateistler ölünceye kadar huzurlu, vs..." bende ateist olduğum ilk zaman içimde endişe vardı, ama yok oldu. Şimdi okuduğum kitaplar sayesinde, dinlediğim müzikler, arkadaşlarım sayesinde mutluyum. E ölünce yok olucam. Elbet kötü ama mutlu olmama engel değil bu. Şuan ölümden korkum yok.

Diğer ateist arkadaşlarım sizde korkmayın ölümden.