bugün

ben var biraz yabancı konuşmak...

bazen güçlü görünmeniz gereken ve aynı zamanda korktuğunuz durumlarda başa geliyor bu.

bi keresinde acil bir işim vardı ve otobüse binmiştim. minibüs gitti durakta beklemeye başladı. bekliyoruz bekliyoruz yok. bi allah'ın kulu da sormuyor daha ne kadar bekleyecek diye. o kahraman ben oldum ve iri yarı şoföre sert bir üslupla ''daha ne kadar bekleyecesiniz!'' şeklinde sordum. ama nasıl tırstım lan. dedim şimdi dalacak bana. allah'tan öyle bir şey olmadı. ''birazdan kalkar'' dedi. ve o gün yalnızdım, beni o adamın elinden alacak kimse yoktu ama yaptım bunu. insan hakkını aramalı değil mi...

ucuz yırttım ama ha.*