ataerkil düzende erkek olmak

kadin olmaktan daha zordur bu duzende erkek olmak. kisitlanmis, kendine verilen rolu oynamak, o rolde degisiklik yapma, kendinden bir seyler katma ozgurlugune bile sahip olamamak. sadece ve sadece herkesin oynadigi o rolu o da oynamak.

ondan beklenen seyleri yapmak, duzen icinde insanlar onu nasil gormek istiyorsa o sekilde davranmak kendi gibi davranacagi yerde.

kadinin karsisinda onun efendisi gibi durmak zorunda olmak, onu sevse bile. sevdigini ona belli edemememek , cunku efendi duygularini belli edemez. o duygulari hissetse bile asla disari vuramamak, hep icine atmak. mutsuz yasamak.

ondan beklenenlerle, yapmak istedikleri arasinda bocalamak, ve ekseriyatinin gosteremedigi cesareti gosteremeyip ve ondan beklenenleri yapmak.

maco olmak zorunda kalmak. kadina aksesuar gozuyle bakmak zorunda kalmak. ustun olduguna inandigi halde ustun olmadigini, kendisine yabanci oldugunu bilmek, kendisini hic tanimadigini farketmek, bir yerlerinin eksik oldugunu birak aslinda hic var olmadigini farketmek.

cok zordur ataerkil duzende erkek olmak. ozellikle turkiye'de. kadin olmaktan daha zordur.

besin zincirinin en tepesinde olmakla ilgili durumdur.

gerçektende ataerkil düzende erkek olmak, kadın olmaktan daha zordur. kadın olmak isteyen erkeklerin sayısının, erkek olmak isteyen kadınların sayısından fazla olmasının sebeblerinden biride budur bence.

çoğu yerde ayrıcalıklı olsada iş sorumluluk kısmına gelince zordur.

En az kadın olmak kadar zor bir eylemdir. Ataerkil düzende erkek yürüyen para kesesidir, duyguları olmayan, sadece para kazanan ve evin geçimini sağlamak zorunda olan bir çeşit robottur. ''erkek adam ağlamaz!, erkek evin direğidir!, erkek dediğin 4000'den aşağı maaş almayacak'' bunlar bir yerlerden tanıdık geliyor mu? erkekler belki namus yüzünden kolay kolay öldürülmüyor, ama üzerlerindeki baskı çok fazla. Ataerkil sistemde maddi olarak iyi pozisyona gelemeyen erkek mutsuzlukla ve yalnızlıkla cezalandırılır, 32 yaşında, yuva kurmasına izin verilmeyen, asgari ücretin altında paraya çalışan, intihar eden hemcinslerimi gördükçe ben kahroluyorum, en az bizim kadar hak ediyordu bu insanlar mutluluğu. Erkekler robot değildir, kapitalist modern Dünya'da bizde yıpranıyoruz, bizde yoruluyoruz kılıcımızı sallamaktan, bizde manevi olarak sığınabileceğimiz bir liman arıyoruz, ataerkil ve anaerkil düzen hepsi birbirinin aynısıdır, al birini vur ötekine, hakikat cinsiyet ayrımı yapmaksızın eşit olabilmekte, toplumsal yükleri beraber omuzlanabilmektedir.

sadece maddi değil manevi açıdanda bir insanın taşıyabileceğinden fazla yük altına girmektir.

örnek:
erkek ağlamaz, erkek yorulmaz, erkek uyumaz, erkek sıçmaz, erkek vs vs. niye lan niye? erkek insan değil mi? kromozom sayısı mı farklı? bir kadından erkek niye bunları yapamıyor amk!

erkek ancak faturaları ödesin, çocukların masrafını karşılasın, ailenin karnını doyursun, giyim-kuşam, sağlık vs bilimum ne kadar maddi yük varsa üstlensin ama ağlayamasın, şikayet bile edemesin; yoruldum diye bu durum karşısında.

Çok zevkli olsa gerek.