bugün

hayallerinin yerini gerçeklerin donukluğuna değişmeyen insanlardır. gerçeklerle sahte mutluluklar yaşamaktansa hayalleriyle üzülmeyi tercih ederler.
benimkine benzer ailesi olan insanlar...
Hayata olumsuz bir bakış açısıyla bakanlar asla mutlu olamazlar.
(bkz: hiç bir şeyi beğenmeyen insan)
Gerçekçi ve ne istediğini bilen insanlardır. Mesela bana “ 35 yaş üstü herhangi biriyle çıkıp yat “ diyorlar ama 19-35 yaş arasında ve kafamdaki gibi olmadığı sürece zerre adım atmayacağımı biliyorum. Kaldı ki kadınların koştura koştura hep aynı belli tiplerle çıkıp yattığı bu saçma ve aptal dünyada yalnız kalmaya devam edeceğimi biliyorum. inadına yalnız kalacağım ve bu durumda benim hata payım daha düşük… bu da beni mutsuz, öfkeli, üzgün yapacak hayatımın sonuna kadar. Çok fazla çiftten uzaklaşacağım. Bunu ben istemedim, istemediğim çoğu şeyin sürekli gerçekleşip uyuz etmesi gibi benim payım çok az bu durumda. Nasış mutlu olayım ki bu saçmalık içinde ?