bugün

asansöre binilip gidilecek katın tuşna basıldığında, kapının kapanmasını beklerken geçen zamandır. ayrıyetten insanı gerim gerim geren olaydır. özellikle bir iş hanı gibi bir yerde bu gerginlik hat safhaya çıkar. girdiniz içeri bastınız tuşa, kapının kapanmasını bekliyosun. tam kapı kapanıcakken biri gelirde yeniden beklemek zorunda kalırım diye düşünmediniz mi hiç?
veya asansör dolmuştur, bastınız tuşa ama kapanmıyo koduumun şeyi. o sırada birileri gelir asansörün önüne hani sonraki turda binicekler. bi dakka tur ne ya. neyse anladın sen. başınıza geldiyse o kapı kapanmadıkça kıllanmadınız mı sizde, ulan herifler bekliyo niye çıkmıyo bu. şimdi bi daha tuşa bassam acaba makine beklediği süreyi sıfırlayıp tekrardan bekliceği kadar bekler mi. basmassam herifler demez mi ulan öküzler basmadı galiba bişeye diye. biliyorum edwırd senin de başına geldi bu. ve hatta sen bu durumda dayanamayıp ya bu niye çıkmıyo bastık ya dedin bekleyenler duysun diye. belkide bu gerilime dayanamayıp dışarı attın kendini ve belkide çıkarkende içinden; ulan belki kapanıcaktı şimdi ben önünden geçince alet resetledi bekliyceği süreyi bi o kadar daha bekledi diye geçirdin.

şimdi ben bu yazıyı bi sonuca bağlamak isterdim ama malesef aklıma sizi etkileyecek bir şey gelmedi. o yüzden...

dur dur;
(bkz: merdiven özgürlüktür)