annenin eşyaların üzerine dantel ve biblo koyması

annelerle ne çok sorunumuz varmış ne çok. evi çok sahiplenmeleri her şeyin yerini değiştirip durmaları kendilerine göre bir çeki düzen hastası olmaları * sorunların temelini oluşturur.evdeki tüm eşyaların belli periyotlarla tozu alınır. işte bu toz alış esnasında annelerimiz her buldukları eşyanın üzerine o ince dantel örtüyü yerleştiriverirler. artık mutludurlar belki o eşya çok toz tutmasın hesabı belki görüntüsü hesabı koyar dururlar. bir de çapraz simetrik bir koyuş vardır ki beğeni çerçevesinde diğer eşyaların tamamı da buna uydurulur. sonuç mutluluktan sırıtıştır bir de yıllar evvel alınmış eskimeye yüz tutmuş biblo özenle dantelimizin üzerine konulur. işte bu annesel mutluluğun bize en çok dokunan kısmı, bizimle özdeşleşen eşyaların üzerlerinin gasp edilmesidir. aynı ev içi uygulanan tarz özel eşyalara da uygulanıverince sıkıntı baş gösterir. sen, alırsın dantel ve bibloyu. anne koyup durur. bıkmaz, sevimli sevimli sırıtır. toz almıştır mutluluğu yüzünden okunurcasına. bazen de o kadar ağır biblolar müzik setinin üzerine konur ki, cd şarkıları biblonun ağırlığına binaen ikişer üçer atlayarak çalar. psikolojik olarak gelgit yaşadığınız bir an bu göze sevimli gelen dantel ve bibloları tüm evden toparlayıp annemize çaktırmadan saklayabiliriz. öyle saklarız ki ara ara bulamaz. sonuç, minimal sevinçlerin minimal çıldırışlara yelken açması...