anne babaların 10 hatası

Amerika'da en çok satılan kitaplar, kişisel gelişim serisi kitaplar. Amerikalı, kendini o kitaplarla 'terbiye' ediyor. Kevin Steede'nin Common Mistakes that good parents make and how to avoid them adlı kitabına göreanne - babaların çocuk yetiştirirken yaptıkları 10 büyük hata şunlar:
1- Zihinsel kaynaklar oluşturmak. (Kitabın ana konusu bu; altta açıklayacagım...)

2- Çocukları yanlış davranmaya mecbur etmek.

3 - Tutarsız olmak.

4 - Açık iletişime kapıları kapatmak.

5 - Sabitliğe yöneltmek.

6 - Biz onlara karşıyız demek.

7 - Yıkıcı disiplin kullanmak.

8 - Yaptığım gibi degil dediğim gibi yap modunda davranmak.

9 - Özel ihtiyaçları gözden kaçırmak.

10 - Eğlenceyi ihmal etmek.

Bu hataları yapmazsanız çocuklarınız ŞÖYLE OLUR muş:

- Kaygısız...
- Kendine güvenen...
- Engelleri aşma kabiliyeti olan...
- Olaylar istediği doğrultuda gitmezse ne yapacağını bilen...
- Bol arkadaşlı...

Peki ana - baba bu hataları yaparsa çocuk nasıl olur?

- Sinirli...
- Hırslı...
- Herşeyi tek başına yapmak isteyen...
- Kendini iyi hissetmek için başkalarının fikrine ihtiyaç duyan. (illa kendisi için iyi şeyler söyleyecek birilerini arayan...)

Zihinsel kaynak, çocuğun aklında kalıp yargılar oluşturmak anlamında kullanılıyor. Çocuk gidip gelip tüm davranışlarını o kaynakları referans alarak kuruyor...

Çocuklara verilan YANLIŞ zihinsel kaynaklar ise şunlar mış:

- Herşeyde iyi olmalıyım...
- Başarılarımla varım... Başarım yoksa (Anamın babamın onayladığı bir başarı) ben bir hiçim.
- içimde olumsuz duygular olması kötüdür; onları silmeliyim
- Herkes beni sevmeli.
Hata yapmak ya da yardım istemek yanlıştır.

bu başlığı onlara okuttuğumda sen ana baba olunca yapmazsın o zaman demek.

bizimkilerin %100 başarı oranıyla içerisinde bulunduğu hatalar bütünüdür. ben de ikinci açıklamaya dahil bir ademoğluyum demektir.

vurdum duymaz anne-baba olmaları. madem bakmak zor geliyor niye doğuruyorsunuz ki. sanki hamileyken bize soruyorlar dünyaya gelmek istiyormusunuz diye.

ÇOCUĞUMUZA!
Sürekli meşguldüm o kadar sene,
Seninle doyasıya oynayamadım,
Sen beni çağırdın "gel oyna" diye,
Ben bir türlü zaman ayıramadım.

Giydirdim, doyurdum, seni kolladım,
Sadece bunları yeterli sandım,
Bana oyuncağını getirdiğinde,
Ben seni çoğu kez, Başımdan savdım.

Yatağa yatırır seni Okşardım,
Sen uyur uyumaz hemen çıkardım,
Şimdi o günleri çok özlüyorum,
Keşke bir dakika fazla kalsaydım.

Hayat ne kadar kısa,yıllar ne çabuk,
Ne zaman büyüdü bu küçük çocuk,
Ona dokunmak için uzandığımda,
Ellerim boş kalır yüreğim buruk.

Artık ne resimler, ne de oyunlar,
Ne "iyi geceler " ne sarılmalar,
Hepsi çok geride, ulaşmak çok zor,
Yaşanmadı sanki, o güzel yıllar.

Artık hiç işim yok, yapayanlızım,
Günlerim çok uzun , üstelik bomboş,
Keşke isteklerini bir bir yapsaydım,
Küçük arzuların şimdi çok şirin, çok hoş,

Alice CHASE

çocuğuna arkadaşça yaklaştığını sanan ebeveynin; bunu abartıp, anne-babalıktan uzak davranışlar sergileyip, sorumluluğu üzerinden atması.

anne -baba olmak yerine çocuğu ile arkadaş olmayı seçmek:

"Çocuğunuzla arkadaş olmayın. Hayatı boyunca birçok arkadaşı olacak. Bırakın da bir tane anne-babası olsun."

Üstün Dökmen