andımızı okurken çarpılmak

metnin henüz 3. cümlesini söylerken zuhur edebilir. türküm, doğruyum, çalışğaaaannnnnıımmmğğğğ... hoş bişey değil elbet. yıllardır, minik minik çocuklara her sabah, çalışkanım, ülkemi severim, varlığımı armağan ederim, büyüklerimi sayarım, küçüklerimi severim gibisinden, büyüdüklerinde nerdeyse hiç birini uygulamadıkları yığınla şey üzerine söz verdiriyoruz. ulan madem, türküz doğruyuz, çalışkanız, nerden geldi bu kadar hırsız, yamuk adam? niye bu ülke gelişmedi ? hani çalışkandık? 80 senedir gelişmekte olan ülke etiketinden kurtulamamışız, e hani ülkümüz, yükselip, ileri gitmekti ? bu çocuklar bir gün çarpılacak ben size diyim. oğlunuz, kızınız, kardeşiniz yeğeniniz bir gün keto gibi dönebilir okuldan demedi demeyin.