anadolu üniversitesi nde öğrenci olmak

öğrenciliğin tadına varmak demektir. *

öyle uzun yıllar öğrenci olmaktır ki, artık meslek olarak benimsemektir.

açık öğretim okumakla itham edilmektir.

bölümüne bağlı olarak değişen öğrencilik durumudur. lakin iibf de okumak gibi şanslı biriyseniz kantininde oturmaktan zerre sıkılmayacaksınızdır hele birde ikinci öğretimde iseniz tadından yenmez (bkz: kubbeli kerhane). okula kart çekmek için gelirsiniz hemen akabinde kendinizi doors(yeni adı 222 park), buda, hayal kahvesi ya da yeni açılan bir sürü mekanda eğlenirken bulmanız fazla zamanınızı almayacaktır. bütün bunları yapıp okulunuzu uzatmadan bitirmenizde hiçte zor değildir. ayrıca mezun olduğunuzda görürsünüz ki bir sürü şirkette sizin gibi aynı okuldan mezun olmuş çok sayıda insan var ve mülakatlarında biraz sohbet ettikten sonra iki tarafın suratında hafif bir tebessüm ve herkesin önüne geçen artı bir not bu ağacın meyvesidir.

edit: insanın görüp yazdığı bir nevi anılarını bile eksileyen ezikler var.

hangi bölümde okuduğunuza göre değişebilen durumdur.

eğer yunusemre kampüsünde okuyorsanız sosyalleşme açısından size büyük faydası olacaktır. * *

açık öğretimde öğrenci olmaktır.

gereksiz bir öğrenciliktir. ne işin var anadolu üniversitesinde? iddia kuponu doldurur gibi doldursan öys cevap şıklarını, yine de kazanırsın herhalde. şöyle 52 matematikten, 45 tane falan çıkarıp da girilen yerde okuyacaksın ki, üniversiteye gittim demeye yüzün olsun.
not:eksiler gelsin bakalım.

açık öğretim öğrencisi olmaktır. Hayatında kampüs , hoca , proje , yoklama görmeden mezun olmaktır. Kebaptır.

herhangi bir üniversiteden çok farkı yoktur. ancak fakülteden fakülteye değişir. ibf de iseniz eğer hayat güzeldir eğitim fakültesinde ise tam tersidir.