bugün

"insan anlığı üzerine bir deneme" olarak çevirebilecek bir john locke eseridir.
John Locke'un en önemli kitabıdır. 1690'da yayınlanmıştır. John Locke bu kitapta iki soruya cevap bulmaya çalışır. 1-insanların düşünce ve kavramlarının nasıl oluştuğu 2-duyularımıza güvenip güvenemeyeceğimiz
John locke'un en mühim eseri olarak gösterilen kitaptır. Kitabın tamamını iki kez okudum, en başta locke'un azmini şaşkınlıkla izledim. Zira rasyonalist filozofların eserleri kadar kolay yapılabilecek bir eser değil her şeyden önce. Tek bir "bilgi"den bütün bir epistemolojiyi inşa eden rasyonalistlere karşın John locke, teker teker tüm bilgileri ele almak zorunda kalmıştır. Zira doğuştan geldiği söylenen bilgiyi reddetmiştir.

Meşhur "boş levha" aslen burada işlenmiştir. insanın düşüncesinin oluşumu ve duyuların güvenilirliği kitapta yoğundur.

içerik hakkında bilgi vermek yerine kitabın descartes'ın kitapları ile okunması tavsiyesine katılıyorum. Aradaki fark ve locke'un eleştirileri bu şekilde daha iyi anlaşılabileceği gibi deneyden ve anlama yetisinden kastının ne olduğu da fark edilebilir.

Üslubu hakkında herkes başkaca şeyler söyler. Bana göre dili oldukça yalın olmasına karşın cümleleri kompleks bir yapıda. Fakat bu çözülmeyecek türden değil.