bugün

neredeyse her gün düşündüğüm konudur.

niye şükredeyim amk. olup olmadığını bilmediğim bir şeye neden sığınayım. bence din çaresiz insanların sırtını yaslayıp, sığındığı saçmalıktan başka bir şey değildir.

ya da peygamberliğimi ilan edip 9 yaşındaki alt komşumun kızı fatmayla evlensem mi ?

edit: uyku sersemi biraz trollemis olabilirim ama anlatmak istedimi anlayan zeki arkadaslarin olduguna inaniyorum.
böyle cennet bir vatanda yaşadığımız için ve dünyanın en müthiş ırkına sahip olduğumuz için.
butun inkar edip bahane bulmalara ragmen aslinda olan biseyin farkinda olanlarin sorunsali.
Allahü teâlâ, bizi bir taş, bir bitki veya bir hayvan olarak değil de, insanolarak yarattığı için.
hepimiz birer polyannayız çünkü.

daha kötüsü de olabilirdi. çok şükür.
cem yılmaz'ın hintlilerdeki reenkarnasyon inancını bir tat bir doku serisinde anlatırken kullandığı: "bir dahaki gelişinde kralsın be oğlum" cümlesi güzel bir cevaptır.