akşam olunca ailece sohbet edememek

Hayattan bitap düşen bünyeler, psikolojik savaşa girdiğinde yanında olması istediği kardeşlerine, ailesine ihtiyacı oluyor.

Hayat maalesef yemek yiyip, Banyo yapmana ardından çok geçmeden uyumana müsade ediyor.

Bu kısır döngü devam ederken; vakit ayıramadığın arkadaşlar, telefonu meşgule atıp dönmeyi unuttuğun kuzenler, ilgisiz kaldığın sevgili, okuyamayı yarım bıraktığın kitaplar hepsi birer birer uzaklaşıyor. Sonra adı yorgunluk konulan bahaneler..

Ama işin özü Tv karşısında Meyve soyulan aile ortamlarını özlüyor insan.

Son derece gereksiz bulduğum sohbettir. internette gezinti yapmak çok daha keyiflidir. Her gün aynı insanlarla sohbet etmenin alemi yoktur.

Bedenler ve ruhlar öyle yorgun ki, bir de üstüne, tozlanmaya yüz tutmuş değerler, fedâkarlık, emek gibi kavramlar anlamını yitirince gelişen durumdur ve çok acıdır.
Gittikçe bencilleşen ve yalnızlaşmayı seçen bireylerle aile olmaya devam edebilmek gerçekten güç.

Aile candır, kulağınıza küpe olsun.