bugün

2002 ye kadar ara ara kriz, ara ara bolluk, tofaşı renosu, motorola cep telefonu,barış mançosu derken öyle böyle güzel bir ülke vardı.

ne suriyeli ne afganı...

sokağa çıktığında gülüyordu yüzün..

kendi ülkende özgürdün, rahattın. universite mezunu işsiz yok gibiydi...

şu anda bunların hiç biri yerli yerinde değil..

işin kötüsü de : asla düzelmeyecek bir durum bu.

geçmiş olsun.
bir daha eskisi gibi olur mu düşündüren gerçektir.

ülkede ne ekonomi, ne sağlık ne eğitim ne insanlık ne umut ne ar ne namus ne vicdan ne özgürlük kalmamasına yol açmıştır.