abazan yazarların önlenemez umutları

bitmeyen umutlardır. bir mesajla sizi yatağa atacaklarını falan sanıyorlar. yav he he diyorum hep içimden bunlara. buluşalım istersen, yemek ısmarlıyım, kahve içelim, sevişelim falan. dünyada erkek kalmamış, senin o sümüklü, tipsiz, leş suratına mı bakarım ben ezik. gelmiş çükünü ekrana uzatmış, etrafın kız dolu falan diyorlardır bunlar. o umutları da hiç bitmiyor hee. her defasında mesaj. aptal yaratıklar sizi..

(bkz: sözlüğü bırakmaya karar verilen anlar)