26 yaşındaki delikanlının anne babasıyla yaşaması

saçma bir durumdur.insan liseden itibaren aileden ayrılmaya başlamalıdır ki bu adam 26 yaşına gelmiştir işi gücü olmalıdır.Adam gibi bir evi olup gerekirse yalnız gerekirse biriyle birlikte yaşamalıdır.

efendim tamamen alışkanlıklarla, alışmışlıkla, alışılagelmişle alakalı olan durumdur. üniversitede falan çıkmadıysa ailesinin yanından, sonra da hissetmez böyle bir boşluk. ama erkenden ayrıldıysa 1-2 yıl, yaşı 22 de olsa, 19 da olsa yaşayamaz artık onlarla.

tabi bu ev konusunu sadece "lan karı olsa nereye atacağım amına koyim" diye ağzından salyalar akıtarak sadece sekse indiren arkadaşlara da bir çift lafım var. hacı allah aşkına git kerhaneye, rahatla bi.

ailesine sahip çıkan, kendisi de yaşlanınca; bakıma ihtiyaç duyduğunda, kendi çocuğunun da ona bakacağını düşünen insan.

evcimen tip.

hayatı tek tip olduğunu varsayarak yanılgıya düşme durumdur.

gelir düzeyini düşünüp 'ayrı eve çıkıp sıkıntı çekmeyeyim nede olsa burda kazan kaynıyor' diyen insandır.

(bkz: amerika mı lan burası).

anne baba boğaza nazır bir villada yaşıyorsa yadırganmayacak durumdur.

değil 26, 66 yaşına gelsem anamdan babamdan ayrılmam.

Maddi durumu yoktur. Yüksek lisans, doktora öğrencisidir. Aile ile kalmak çok daha kolay gelir bu durumlarda. Türkiye şartlarına göre düşünürsek erkeklerin çoğu, evlenene kadar aileleri ile birlikte yaşamaktadır. Ayrıca, öyle amerikada ki gibi, 18 yaşını geçince kapı dışarı eden bir aile kültürümüz yok iyi ki.

gayet doğal bir şeydir.

26 yaşında ve halen delikanlı sıfatını taşıyorsa bırak yaşasındır. elleşmeyin.
ben 20 inde kanı sakin akmaya başlamış bir herif olarak, 26 yaşımı hayal edemiyorum arkadaş.

(bkz: ingiltere prensi)

eşşek kadar oldu hayvan oğlu hayvan hala ailesiynen beraber kalıyo it.