12 eylüle darbe deyip 28 şubata sevinen ikiyüzlü

sevinen ikiyüzlüler ya laikçiler, ya solcular. belki ikisi birden belli olmaz.

12 eylül böyleydi, şöyleydi, öyle yaptılar, böyle yaptılar diye hala ağlarlar her fırsatta. bizi bilmem kaç asır(!) geri götürdüğünü söylerler durmadan 12 eylülün. halk o noktadan sora apolitik oldu, göbeğini kaşıyan adam oldu, %60'ı aptal oldu derler.
derler kankulilerim, derler.

ama hacıcanlar, 28 şubatı ve 28 şubatta ankara'da sıra sıra geçen tankları güler yüzle karşılamışlardır nedense. kurtarıcı gözle bakmışlardır. demokrasi için yapıldı demişlerdir. neden acaba? laiklik elden gidiyor, şeriat geliyor diye di mi? komikler sizi..
sizin demokrasinizi ... ben.

dün rahmetli olan(ilginç tesadüf) ve her zaman saygıyla anacağımız merhum erbakan'ı devirdiler, ulaştılar amaçlarına o gün için. istedikleri koalisyonu da kurdurdular sonra. ama sonra? gelen desepe-anap-mehape yiyicilerinin bedelini halk ve türkiye, fırlatılan kitapçıkla birlikte bir gecede %30 fakirleşmeyle ödedi. bu darbenin diyeti de bu oldu.

neyse ki hak yerini buldu 5 yıl sonra. nasıl mı?

(bkz: 3 kasım 2002)