10 yaşından sonra hayatın boka sarması

aslinda hayat boka sarmiyor. bok gibi olan bir seyin farkina variyosun sadece durum bu.

net olarak 17 yaştır üst limit. sonrasında ivme azalarak gider.

Benim yeğenim de geçen gün şey dedi; "Hayat zorluklarla mücadele ettiğimiz bir yer olabilir fakat... Herkes mücadeleyi kazanamaz."

Kendisi 3 yaşında!

bende 2008 sen sonra boka sarmaya başladı sarmayı bırak sıvadı her tarafa!

çünkü arkadaşlar artık;

birileri sizin yerinize para kazanmıyor,
ihtiyaçlarınızı kendiniz karşılamaya başlıyorsunuz,
sorumluluklar artıyor..

hayat bir noktada size truman'ı oynatıyor. gün geçtikçe büyüyor, büyüdükçe bu oyunda yepyeni simülasyonlar görmeye başlıyorsunuz. orospu çocuğu arkadaşlar, yapmak istemediğiniz bir iş ve en önemlisi olmadığınız bir kişiyi oynamaya başlıyorsunuz.

önyargılarla savaşıyorsunuz. yeri geliyor ulan sen kimsin köpek bile demeyeceğiniz insanlara bizzat kendiniz köpek çekiyorsunuz. neden? çünkü yaşamak için.

ilkokul öğretmenim vardı orospu x. hep derdi ki hayat size şu an tozpembe. liseye başladığınızda büyümeye başlayacaksınız. sadece vücudunuz değil artık fikirleriniz de şekillenmeye başlayacak. yahu derdim içimden; tozpembe bi filtre mi, ben pembe falan göremiyorum? tabi bunu o yaşta bu kadar teknik söylemiyorum aq bi sakin. hep söylerdi bunu. bi gün yine dışarı vurup söylediğimde bütün sınıf gülmüştü. o da bu dayanamadı bu haylazlığa ve dedi ki bu arkadaşınızın annesi babası ayrı..

sanki var ya dünyanın en ayıp şeyini yaşatmışçasına aaa lar hiii ler üzerime düştü. o zaman büyümeye başladım, çünkü o zaman 10 yaşındaydım.

"Asıl sorun büyümek değil ki,
Büyürken unuttuklarımız...
(bkz: küçük prens)

belkide atay'ın dediği gibi; "Büyümek, yalnız tutunanlara gerekli"..

Çünkü o yaştan sonra bazı şeyleri idrak edebiliyorsunuz.

Vay amk, bakkala gitmek yordu demek.