bugün

çocukken mutfağın ışığını kapattıktan sonra kaçmak

çocukların karanlıktan korktuklarının kanıtıdır. ama bu nasıl bir psikolojidir ki hala da mutfağın içerisinde ışığı kapatamam, alışkanlık olmuş, eşikten adımımı atar, elimi kapıdan içeri uzatır öyle kapatırım ışığı, sonrada arkama bakmadan kaçarım.
(bkz: yalnız değilmişim meğersem)