doğum günü

hiç bir zaman kanımın ısınamadığı gündür. sevmiyorum ben doğum günlerini. sebebi de "yaşlanıyorum ey hayat, kahpe felek" falan değil. nedenini bilmediğim bir şekilde "merkezinin ben olduğum" günleri sevemiyorum bir türlü. belki de her yıl aynı klişelerin tekrarlanmasından dolayıdır bu. her yıl pasta alınır, mumlar üflenir, hediye alınır ve herkes suratına bir gülümseme oturtur. her yıl mumları üflerken bir dilek tutmayı unutur insanlar ve dileklerini gelecek yılın mumlarına bırakırlar.