bu davullar bizim icin caliyor sevgilim

gece saat 3.

sessiz sokaklara bakan sessiz pencerelerde sevgiliyle uzanıyorduk. bazen de bakışıyorduk tenasül sonrası dinlenmelerin rutinlerindeki gibi. sevgili arada ufak bir öpücük konduruyordu omuzlarıma doğru. ben de derin derin içime çekiyordum onun o güzel saçlarını.

etraf kırmızı. kıpkırmızı.

dudaklar sadece tenlerden ayrılıyordu görünüşte.

"aslı bolluğu var" dedim ona sessizce,
"belki benden de vardır başka" dedi.

aklıma geçmiş geldi, rivayet ya da di'li zaman gibi şeyler. geçmişimde yaşıyordum bazen. 10 sene ya vardı ya yoktu geçmiş dediğim şey. hatta kendime bir "lügat" bile oluşturmuştum.

-a güzel bitti.
-b fena değildi. saygı sonsuz.
-c illet. yaklaşma.
-d şirin birşey. bitti sayılmaz. yaşanmadı.
-e olmayacak gibiydi olmadı.
-f zaman kaybı.

harflerim de kadınlar, renklerim de. benim bu omzuma ıslak hisler bırakan cinsiyetle alıp veremediğim neydi?

-

gece soğuk.

bazen yatağımda yanımda o varken bile ürpertir beni rüzgar. kırık camlarımdan usulca ve sessizce girer. unutuşum sadece onun bedenine başımı dayamakla olmaz. rüzgar eser. rüzgar üşütür. rüzgar götürür aklımı hiç olmadığı yerlere.

-

hiç bir zaman alışamadım bu diyarlara. hep yabancı kaldım. geçmişime olan gömülüşüm de acaba bundan mıdır diye düşündüğüm de oldu. zor mu geliyor şimdiyi yaşamak? o kadar zor mu?
her defasında kendime şu cevabı verirken buldum: "sen geçmişine de yabancısın".

her zaman yabancıydım. her şeye yabancıydım. bana "tanıdık" olmaya çalışma. ruhunu bile versen yabancı kalacaksın. zaman geçecek ve seni hiç tanımamış gibi olacağım.

kaybolma.

-

gece saat 3.

gürültüler geliyor penceremden.

"güm güm" de "güm güm"

her yer kıpkırmızı.
gözlerin.