anlatması en zor olan

kendine itiraf etmesi en zor olandır.
aşk acısı değildir anlatması en zor olan. biz aşkımızı da acısını da anlatırken gizli gizli zevk duyarız çünkü. "o"ndan bahsetmek şayet hayattaysa bizimle olmasa dahi büyük bir zevktir. onun kaybetmenin acısı büyüdükçe zevk de büyür. anlattıkça var ederiz çünkü.

ama kendi kendine düşünmeyi bile tercih etmediklerin? yetersizliklerin? sesli bir şekilde dile getirmeden evvel içinden geçirirken bile kıpkırmızı bırakan şeyler yüzünü? azdır. bir zaman sonra yok olur. freud amcam doğru demiş, taşıyamayız bazen bu yükü. süpürürüz zihnin tabanındaki serili halının altına. yok eğer anlatacağız dersek, kendi kendi kendimizi anlatması en zor olanla karşılıklı bir mücadelede buluruz. işte o dilin ucuna geldiğinde ha gayret dediklerimiz de yine de zor söylediklerimiz... işte onlar...