çok konuşup bir şey dememek

genel de ben de yaparım. ya ne olacaktı? bir şey anlatmaya çalışıp kendimi mi harap edecektim! bir şeyler anlatılacak adam var, anlatılmayacak adam var. hayatın özü de bu zaten. etrafınızda bir kaç tane söylediklerinize en yakın olanı anlayacaklar varsa hayat onlarla çekilebilir kılınır. ama yoksa boş konuşulup zaman geçirilir. niteliksiz zaman da buna denir. sanki her anımı da dolu dolu düşünerek geçiriyormuş izlenimi vermiş gibi oldum ama yok öyle bir şey. olsun en azından bunun farkındayım. ya da hiç konuşmamayı tercih ederim ki bu en değerlisi sanırım.