bugün

por que por quein

çocuk denebilecek o deli dolu zamanlarda tanıştığım, birlikte büyüdüğüm, derdimi paylaşarak azaltan, mutluluğuma ortak olarak çoğaltan, hayatı birlikte anlamlandırmaya çalıştığım dostum.

çizgi roman karakterleri okutulmuştu bizlere. pembe gözlükler takılmıştı her şeyi olduğundan farklı gösteren. büyümenin yaşanacak acılarla paralel olduğu uyarısı yapılmamıştı. birlikte öğrendik bütün bunların kandırmaca olduğunu..

kendimizi kaybettiğimiz zamanlar vardı.. belki biz o zamanlarda daha mutluyduk, ne dersin öyle miydik?

keşke kendimizi hiç bulmasaydık dediğini duyar gibiyim. ama büyüdük, öğrendik, yaşadık ve anladık..