bugün

düşün ki o bunu okuyor

içimdeki öfke dinmeye başladı.zaten neredeyse kalmadı…onun yerini garip, istemediğim, hoşuma gitmeyen bi özlem kaplamaya başladı.bende hala galerimi açıp resimlerini silemedim.belki de onu görmek istemediğim için bilemiyorum..ama şöyle bi bakıyorum da yaşananlara, konuşulanlara, verilipte tutulamayan sözlere..insan en çok yaşayamadıklarına, yarım kalan şeyler üzüyor.