çocukken fakir bir aile olduğunu anladığınız an

Daha kötüsünü söyleyeyim: çocukken fakir gibi yaşayıp aslında fakir olmadığınızı anladığınız an. Baya yırtık ayakkabılar giyerdim, önlüğüm küçük gelirdi ama yenisini almazlardı, kurşun kalemim minicik olurdu ama ben onunla yazmaya çalışırdım. O kadar acıklı çocukluk anılarım var ki ama gel gör ki fakir değildik. Bunu büyüyünce babamın sürekli amcama annemin de sürekli dayıma para gönderdiğini öğrenince anladım. Herkes ürememeli.