bir musibet bin nasihatten iyidir

bu sözün doğruluğunu bizzat yaşamış, görmüş biriyim. 2007 yılında tanıdığım ve arkadaşlarımın uyarılarına, nasihatlerine rağmen ısrarla sevmeye, gelecek ile ilgili güzel hayaller kurmaya devam ettiğim biri, bana 10 yıl sonunda ondan sıtkımın sıyrılmasına sebep olacak pişmanlığı yaşattı. oysa çevremdeki insanları dinleseydim, o kişinin gerçek yüzünü kabullenecek, zaman harcamaya değer biri olmadığın kanaat getirecek, ben merkezci birinden sadece hasar alabileceğimi anlayıp onunla değil yan yana yürümek aynı kaldırımdan bile yürümezdim. şimdi durup da geçmişe bakınca boşa geçmiş bir 10 yıl görüyorum. o, pişmanlık yaşamaz bilirim. o, kendi kafasında kendini mükemmel gördüğü için insanlıktan yoksun olduğunu asla görmez. o yüzden onun geçmişten ders çıkarması mümkün değil. çünkü, davranış şekli, hayata bakış açısı standart olarak kendi çıkarlarına odaklı biri. buna karşın ben, yaptığım hatadan büyük dersler aldım. fedakarlığın tek taraflı olmayacağını ve iyilik yaparak kötü bir insanı iyiye yönlendirmenin mümkün olmadığını anladım. bu tip insanların çok iyi rol yapabildiklerini, dışarı yansıttıkları duyguların gerçek duygularından çok farklı olduğunu ve yardıma ihtiyacınız olduğunda sizi hiçe sayabilecek kadar umursuz olduklarını anladım. hatta daha önceden darıldığım, konuşmadığım insanların, bu tip insanlardan 1000 kat iyi olduğunu anladım. bedeli ağır olmakla beraber bu bana hayat dersi oldu. şükretmeyi de öğrendim; iyi ki geç de olsa gerçek yüzünü gördüm...