zihinsel engelliyim tayyip babamız emine anamız

kira vermiyorum.
borç ödemiyorum.
evimde bir eksiklik yok.
keşke diyeceğim ve sahip olmak için köşeye para ayıracağım bir durum da yok.
10 tane takım elbisem 23 tane klasik gömlek kabanlar montlar trençkontlar 6 çift klasik olmak üzere 12 çift ayakkabı bot vb giysiler (hepsi marka) hariç diğer spor giyimleri saymıyorum ki giyim derdim eksiğim de yok.
bunlara şimdilik para vermiyorum ama faturalar ile mutfak masrafı günlük giderler ayda 5000 lira yetmiyor. nasıl yetebilir?
kent slim black sigara içiyorum, paketi 25 lira. filtreli ağızlık da kullandığım için aylık en az 1000 lira sigara param.
evde iki kişiyim, eşim ve ben. eşim sigara içmiyor. ayda 5000 lira ile geçinemem.

bu insanlar nasıl her şeyi güllük gülüstanlık görebiliyor şaşırmamak elde değil.
bugün öğleden sonra lise 2 ye giden (kız yeğenim, puanı tuttuğu halde ben gastronomi eğitimi göreceğim diye tutturdu. hayalleri peşinden gitmesi için ailesi ile çok tartıştım. aşçı mı olacaksın diye karşı çıktılar) yeğenimi okuldan aldım. staj için divan oteline görüşmeye götürdüm. çıkışta yemeğe götürdüm. oradan cafe ye gittik, kitapçıya girdik, alışveriş yaptık.
yaptığım masrafı düşününce...
insan gibi yaşamak için 4 çocuklu bir aile en az 10.000 lira aylık geliri olması lazım ki çocukların eğitim giderleri bu gelir dışında düşünülmüştür.
dikkat ediniz, insan gibi yaşamak için.
sıradan bir hayat.

insanların kalite algısı değerleri kaybolmuş. sadece yemek içmek sıçmak üremek için bile yaşayamıyorlar. nefes almaya çalışıyorlar. tıpkı yüzme bilmeyen insanın boğulması gibi çırpınıyorlar ve aç olduklarının eğitimsiz cahil olduklarının, çocuklarının vasıfsız atıl insan gücü olarak topluma geleceğe hazırladıklarının farkında değiller ve en acısı da bu.
kendilerinin değil, çocuklarının da geleceğini yok etmişler.

yok yani, acımıyorum...
eleştirmiyorum, umurumda da değiller.
sadece şaşırıyorum, bu kadar nasıl kör olabiliyorlar?