bir insan olarak abdullah ocalan

sözlükten soğuma nedenidir. binlerce kişinin ahını alan azılı bir teröristi dansöz kıvraklığı ve güçlü bir edebiyatla neredeyse masum gösteren bir yazıyı okumak kanımı dondurdu birden.

herşeyi geçtim olayı insanlık açısından irdeleyeceğim, sözde hümanist yaklaşıyorsun psikoanaliz yapıyorsun peki şunları hiç düşündün mü?

annesinin kucağında hiçbirşeyden habersiz babasının cenazesini izleyen çocuk vardı hatırlar mısın? senin savunduğun it yüzünden o çocuk babasına hiç sarılamayacak öpemeyecek. babası ile top oynayamayacak.

oğullarının askerden dönüşünü bekleyen analar, oğullarını damatlık yerine kefenle gördüler, güle oynaya gönderdiklerni oğullarının cenazelerini aldılar, hatta bazen tek parça halinde bile alamadılar...!

sıcacık odanı bırakıp da şehitliğe gittin mi hiç? bayram sabahları diğerleri sıcacık evlerinde mutlu mesut evlatlarını öperken o ana babalar evlatlarının soğuk mezar taşlarını öperek bir nebze olsun acılarını dindirmeye çalışıyorlardı. o soğuk mezar taşını öpen anayı düşündün mü hiç?

anladık o or* pu çocuğuna sempati duyuyorsun ancak kötü de olsa düşünceni dürüst bir şekilde mertçe dile getir dansöz gibi kıvırtmadan ki hiç olmazsa kendine saygın olsun. insanlığın ortak değerlerini kirli düşüncelerinize alet etme bari. siz de o davası olduğunu iddia edip de türkiye ye hizmet edebilirim diyen şerefsizden pek de farklı değilsiniz. kiminiz dağda kiminiz klavye başında...

ama bu milletin sabrını sınamayın, bu sınavdan kalan siz olursunuz.