anksiyete bozukluğu

korkunun üstüne gitmedikçe o haplar sadece kafanızı sikiyor.
Her şey kafada bitiyor klişesi değil ama bu dediğim. Yani sürekli bunu bastırmak ya da nasıl denir, yatak altına itelemek onun kaybolduğu anlamına gelmiyor. Bir gün çıkmak için orada pusuda bekliyor o düşünceler, yani ya arkadaşlık kurup yaşamayı öğrenin, ya da süpürüp atın.
Ben paxera hapının da yardımıyla az çok üstesinden geldim diyebilirim. 7 ay kadar kullandım ve bırakma konusunda da sıkıntı yaşamadım garip bir şekilde. Direkt kestim hatta bir yan etki olmadı bende.
Yani bu süreçte şeyi fark ediyorsunuz, evet böyle bir durumum var ve artık bu durumla karşılaşmaktan gına geldi. Ne yapayım, göz ardı etsem yine olmadık yerde çıkıp gelir, üstüne gidecek cesaretim yok.
Neyim var peki, kendi açımdan söylersem ben şey diye düşündüm hep, bununla uğraşmayacak kadar yorgunum. Abi cidden öyle bezdim ki artık, ya sikerim şimdi seni de diyip yoluma baktım. Yani bu yorgunluk konusu aslında pek iyi değil, genel bir yorgunluk var üstümde, her şeye karşı böyle hissetmeye başladım, kötü bir şey oluyor uğraşamam diyorum, uğraşmam gereken şeyler oluyor ses etmiyorum gibi gibi. Neyse, demek istediğim gerçekten de size ne çektirdiğini bir düşünün, yani yorulmadınız mı siz de bu durumdan. Ben çok yoruldum ve sıkıldım yani baya baya sıkıldım. Yine mi .mina koyim oldum bi yerden sonra. Öyle işte, varsa sormak istediğiniz buralardayız.