ben bu yazıyı öylesine yazdım

Düğünde kafası patlayan maganda videosunu gösterdi dün abim. "izledim." dedim gülerek. Yüzü değişti. Neden güldüğümü sorguluyordu. "iyi olmuş, üzülmedim." dedim. Ne demek iyi olmuş der gibi baktı yüzüme. "magandalık yapmasaydı o zaman, orada bir çocuk da ölebilirdi. Hiç üzülmüyorum iyi olmuş." diye açıklama yaptım.
"lan iyi olmuş deyip durma." dedi ve önüne döndü. Beni yadırgadı.
Sadece bundan dolayı yadırgandığımı fark edince, gerçek beni, kafamdakileri bilseler benden tiksineceklerini hissettim.
Başkası olsa neyse de, ailem bile beni ben olduğum için, ben gibi düşündüğüm için sevmeyebilir.
Bu yüzden herkesi terk etmek istiyorum bazen.
Çünkü siz kimsiniz ki beni yargılıyorsunuz?