sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

ülkemin ve memleketimin insanları, siyasetçi gibi düşünmekten, siyasetçi gibi yaşamaktan(işte, kahvede, çarşıda, pazarda, dolmuşta) insanlarımız bu yaşam tarzı ve stresten dolayı oldukça mutsuz ve oldukça sinirli.

herkesin neredeyse herkesin bankalara borcu var.
insanların en büyük bakın ennn büyük hayali bir ev ve bir araba almak olmuş. yolda birine yanlışlıkla çarpsan sana vurmamak için zor tutuyor kendini.

sadece geçim sıkıntısı değil insanları bu denli yoran bence. elbette katkısı vardır fakat ülkemin hiçbir zaman hiçbir iktidarda refah seviyesi arşa çıkmadı. genelde kim gelirse gelsin biz hep aynıydık birileri geldi cebini ve tanıdıklarını doyurdu itibarlarını,egolarını şişirdiler ve kaybetmiş gibi yapıp öylece çekip gittiler. biz de onları devirdik diye(bazen) sevindik.

eskiden de fakir olan bizler, neden eskiden bu kadar mutsuz, sinirli, cahil, yobaz, ötekileştiren, hoşgörüsüz, kültürsüz değildik?

uzun uzun konular ama yorgun ülkemin halkı artık ekmeğini böldüler, çaldılar da fakirin umudunu bile elinden aldılar artık işte o yüzden yorgun. özet olarak, tarihe ikibinli yıllarda ülkem böyle geçiyor. geçen giden ömrümüzle, bizimle beraber böyle geçip gidiyor.