kadınların hiç şiir yazmaması

er kişi utanmazken, çekinmezken, rahatça büyürken, güzelleşirken, gezerken, pipisinin boyundan, aşkının sinesinden, eski sevgilisinden, aldığı yaştan falan bahsederken; biz gelenekti, ayıptı, temizlikti, tozdu, yemekti, bulaşıktı, bebekti, çocuktu, kılımızdı, tüyümüzdü, ilerleyen yaşımız çoğalan kırışığımızdı biiir bir uğraşıyoruz. marjinal olsak o marjinden düşmemiz, olmasak gözden düşmemiz an meselesi. durum böyleyken bazen hiç olmayacak bir anda bir şiir çiçekleniveriyor, “ hay senin çiçeğine “ deyip dal budak olmaya dönüyoruz. yazıyor muyuz, e tabii ki yazıyoruz gönül ister ki hayat daha çok yazdırsın, ama şiir bu beslenmeden çıkmaz, ha bir de her yazılan şiir olmaz