cennet papağanı

görsel

3-4 yıl önce böyle bir çift besledim. Çok iyi dinleyicilerdir. Sürekli ilgi beklerler ve görmedikleri zaman o tiz sesleriyle evi başınıza yıkarlar. Acayip meraklılar ve kurcalamayı, kırmayı severler. avizenin camını kırmışlardı o derece.

Daha sonra bu çiftimin yavruları oldu ve daha çok kafeste takılmaya başladılar. Her anlarını dikkatlice izledim. Hatta yavrulardan biri hasta oldu. Anne diğer yavruya bulaşmasın diye onu yuvadan attı aldım götürdüm işe giderken. Mama alıp besledim. Akşam eve geldiğimizde kıyamet koptu. Nasıl merak etmişler yuvaya tekrar koyduğumda, anne ve baba birden yanına gittiler. Sonra iyileşti derken büyüdüler. Hep böyle yan yana uyuyordı.

Bir gün baba ayrı bir dalda tek başına uyuyordu. Sonra birden bir ses geldi pat diye. baktım kafesin dibinde meğer düşmüş. Sersem hali görülmeye değerdi. Kendini toparlayıp döndü tekrar diğerlerinin yanına tekrar uykuya daldı.

Bugün belgesel izlerken onları hatırladım. Nasıl özlemişim, pür dikkat dinlerlerdi beni. Ölümlerine dayanamam diye vermiştim başka birine. Odur budur evde hayvan besleyemiyorum. Çünkü Çok bağlanıyorum.