okan bayülgen

kış, gunlerden cuma okul bitmis eve gelmiş, huzursuz, mutsuz, ekmek yumurtayla doyan bir liseli, hayatinda yasadigi en kotu gunleri yasiyormus gibi davraniyor. nerden bilsin bizim ufaklık insan ne yasarsa yasasin hep daha kotusu vardır ve bir yerlerde onu bekler. meger ne güzel gunlermis o günler, meger yaşanacak günlermis *

her neyse sıkıldım. bizim bu fakir, basina geleceklerden habersiz, kimsesiz sayilan~en azindan az kisinin sevdigi bu elemanin tek zevki vardı. cuma ve cumartesi geceleri buzz gibi evde yorganin altina girip okan bayulgeni izleyerek kis kis gulmek, bazen kahkaha atmak. ekrana cikan hatunlara aşık olmak, bazı elemanlarin yerinde olmayi hayal etmek. reklam aralarinda 40 sinav ceker programi izlerken de yatik vaziyette biseyler yemek.

bu eleman cok mutlu oluyordu o zamanlar, ve okan bayulgen her ne kadar dönekte olsa artik populer olmasada mutsuz insanlarin yuzunu guldurmus birisidir bu ulkede. cok eglendirmistir tek lüksü televizyon izlemek olan genc fakirleri. sikerim siyasi görüşünü adam siyasetcimi bize ne?

ben bende biraktigi anilara bakarim.

son olarakta bi tanim koyalim suraya
hayat sokakta diye jenerik muzigi koyup zamaninda haftada 4 gece program yapmis olan sivri zeka, istanbulun babasi, reklamciligin varacagi noktalari onceden tahmin etmis medyum pipisi opmus şahıs.