kitap alıntıları

daha önce paylaşmıştım bir daha paylaşacağım.

''başkalarının zengin ve hareketli hayatını kıskanıyor; kendi hayatının yolunu ağır bir kaya parçasıyla tıkanmış, daracık, zavallı bir patika gibi görüyordu. içinde uyanmadan kalmış, biraz kurcalanmış, fakat hiçbiri sonuna kadar işlenmemiş bir çok yetenekler olduğunu acı acı seziyordu.'

oblomov'u tanımlayan bu dizeler aslında beni de anlatıyor. çok şeye heves ederim, hevesliyimdir. ancak ayağıma gelsin istediğimden bu öylece kalır. mesela az önce bir arkadaşın keman çalmak başlığında, yıllardan beri keman çaldığını öğrendim. özendim. ezik hissettim. ben de yapabilirdim, hala daha yapabilirim; ama kesinlikle yapmayacağımdan eminim. ah, öyle aptalım ki...