bugün

ankara

ilk geldiğim günü hatırlıyorum. kızılaya ankarayla gidip ''dur lan biraz yürüyeyim nasılmış buralar'' deyip kaybolmuştum. 1 saatlik bir yürüyüş sonrası taksici dayıya sorup en yakın metroya gittim, ordan da yurduma. hop sıhhiyedeyim, hop bahçelievler o da nesi etimesguttayım yahuu. artık kaybolunca paniklemediğim şehirdir. garip bir ilişkimiz var. benden aldığı kadarını hiç vermedi ama olsun. afedersiniz ama denizin şelalenin amına koyayım, onlar ihtiyaç duyulursa gidilir görülür.