yıllar sonra geri dönse kuracağın ilk cümle

zihnin durabilir, belki de bir kitaptan alıntıyla karşılarsın...

-işte o zaman, çoğu kez bir özlem duyuyorum ve şöyle haykırıyorum: ''keşke bu hislerimi anlatabilseydim, içimde çağlayıp taşan bu canlılığa bir kağıtta can verebilseydim, ruhun sonsuz, yüce bir varlığın aynası olduğu gibi, kağıt da ruhumun aynası olabilseydi fakat çırpınmak bir işe yaramıyor, içimdeki bu hislerin ağırlığı beni yıkıyor''...

genç werther'in acıları- 1. bölüm-10 mayıs. sayfa:7.