çocukluk anıları

9 yaşındayken ramazanda mahallede arkadaşlarla teravih namazına giderdik. iftardan hemen sonra erkenden gider yer tutardık ama yaşlı teyzeler son dakika gelerek bizi yerimizden kaldırır şevkimizi kırarlardı. bir gün yine erkenden gittik yer tuttuk ezanın okunmasını bekliyoruz. yine teyzeler geldi ve bizi yerimizden kaldırdılar. tabi cami kadar büyük bir yer değil mescid insanlar gelince tıka basa doluyordu bizde teravih namazını kılamıyorduk. o akşam teyzelere bir ders vermek istedik biraz acımasız olabiliriz. o teyzelerin ve bazı masum insanların terliklerini farklı farklı yerlere attık kimisininkini çamura sapladık. tabi kendi terliklerimizi de yakın yerlere götürmüştük inandırıcı olsun diye. namaz bitince herkes gibi çıkıyor gibi yaptık. Herkes terliğini arıyor tabi bizde arıyoruz kendi terliklerimizi ama buluyoruz tabiki. Ama onlar bulamadılar terliklerini ve kimisi tek terlikle kimisi de yalın ayak eve gitmek zorunda kaldılar. Çocukların namaz şevkini kırmayın teyzeler amcalar sonra böyle acımasız olabiliyorlar...