sözlük yazarlarının söylemek istedikleri

insan, ruh sahibi bir varlık olması nedeniyle diğer canlılardan ayrılmaktadır.
Ruh sahibi olmak insanı değerli kılmaktadır.

Ruhu olan bir varlık değişmeye, gelişmeye, ilerlemeye açıktır.
Derinleşebilir, ahlakını çok üstün hâle getirebilir, kavrayışını, anlayışını artırabilir, kişiliğini zenginleştirebilir, olgunluğunu pekiştirebilir.

Ne var ki her insan bu yönde bir ilerlemeye talip değildir. Bazı kişiler sıradanlığı kabul edip, bayağılığı kendilerine yakıştırıp, kendilerine saygı duymazlar.
Ve dolayısıyla başkalarından da saygı beklemezler.
Kendilerini değersiz görüp buna uygun tavırlar içine girerler.

Bu tür insanların gelişmeleri, ruhlarını geliştirmeleri, ahlakî özellikler edinmeleri, kişiliklerini olgunlaştırmaları beklenemez.

Onlar bayağı bir ruha, basit bir kişilik ve etik kriterine razıdırlar.

Aslında, herkes ne olmak istiyorsa, odur.